Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Więcej znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

George Orwell po raz kolejny tworzył książkę ponadczasową. Pierwotnie wydana w 1945 roku książka miała być satyrą na rewolucję październikową i konflikt Stalina z Trockim. Czytając 'Folwark zwierzęcy' w 2024 roku nie sposób znaleźć podobieństw do współczesnej sytuacji politycznej na świecie. chociażby to co dziej się w Rosji, co do złudzenia przypomina akcję książki.

Fabuła książki przedstawiona jest w formie bajki, w której zwierzęta mając dość pracy dla człowieka szykują przewrót i odbierają gospodarstwo. Początkowe założenie równości i wspólnego dobra bardzo szybko zostaje naginane i modyfikowane przez przywódców 'rewolucji' - dwie świnie, Napoleona i Snowballa. Mniej inteligentne zwierzęta chłoną propagandę i manipulacje rządzących, a ci którzy próbują chociaż w drobnym stopniu kwestionować decyzje świń zostają momentalnie spacyfikowani. Pierwotna równość bardzo szybko zmienia się w rządy jednostki, która również jest przykładem totalitaryzmu.

'Folwark zwierzęcy' to książka zupełnie inna niż '1084'. Styl pisania jest inny, ale to może wynikać z faktu, że sama forma tekstu jest odmienna. Niewiele więcej można dodać do opisu tej książki, bo wszystko sprowadza się do kilku zdań podsumowania: Folwark to metafora totalitaryzmu, a na świecie są równi i równiejsi. Dobra i ponadczasowa książka, która niekoniecznie sprawi przyjemność, a raczej zmusi czytelnika do rozmyślań.

Więcej znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

George Orwell po raz kolejny tworzył książkę ponadczasową. Pierwotnie wydana w 1945 roku książka miała być satyrą na rewolucję październikową i konflikt Stalina z Trockim. Czytając 'Folwark zwierzęcy' w 2024 roku nie sposób znaleźć podobieńs...

Rozwiń

Zwiń

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Zawsze mam problem z ocenianiem zbiorów opowiadań. 'Iluminacje' to jednak zbiór wyjątkowy, bo napisany przez legendę świata komiksu. Stworzenie tych tekstów zabrało autorowi dużą część życia, ale czy przekłada się to na jakość?

Pierwsze opowiadanie zbija czytelnika z tropu stylem w jakim jest napisane. Bardzo kwiecisty język i rozbudowane zdania przykrywają trochę historię kurtyzany w tajemniczym domu bez zegarów. Do końca nie wiadomo o co chodzi, więc szczegóły ignorujemy, a skupiamy się na clue historii, którą jest nieszczęśliwa miłość. Po lekturze tego opowiadania nabrałem dystansu do dalszej lektury. W zasadzie większość opowiadań jest napisana w bardzo specyficzny sposób, który nie każdemu sie spodoba. Charakteryzuje się bardzo rozwleczonymi opisami, które nie mają nic wspólnego z chociażby hipnotyzującymi opisami Stephena Kinga. Kilka opowiadań jest dla mnie zupełnie niestrawnych, ale trafia się również coś fajnego. Przykładem jest 'Zimny pomiar', historia drobnego oszusta - medium, który węszy łatwy pieniądz podczas seansu spirytystycznego, a finalnie bardzo się zaskakuje. Również tytułowe 'Iluminacje' mają w sobie bardzo przyjemny, nostalgiczny vibe i czytają się całkiem dobrze. Kolejnym ciekawym opowiadaniem w zbiorze jest 'Co możemy wiedzieć o Thundermanie', które jest swojego rodzaju hołdem dla branży komiksowej. Fajnie opisane procesy wydawnicze i tworzenie nowej historii. To jest też zdecydowanie najdłuższe opowiadanie, które śmiało mogłoby być traktowane jako osobna powieść. Pozostałe historie zebrane w 'Iluminacjach' raczej nie są warte wspomnienia.

Jak sam autor wspomina, zbiór zawiera jego teksty pisane na przestrzeni kilkunastu- kilkudziesięciu lat. Bardzo nierówny i do tego z okropnie napompowanym językiem. Zdecydowanie wolę Alana Moore'a w scenariuszach do komiksów, bo ta proza nie za bardzo mu się udała.

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Zawsze mam problem z ocenianiem zbiorów opowiadań. 'Iluminacje' to jednak zbiór wyjątkowy, bo napisany przez legendę świata komiksu. Stworzenie tych tekstów zabrało autorowi dużą część życia, ale czy przekłada się to na jakość?

Pie...

Rozwiń

Zwiń

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Flora Steele i Jack Carrington wracają!

Minęło pół roku od momentu kiedy Flora znalazła kolejne ciało i pomogła rozwiązać zagadkę. Tym razem malownicze miasteczko, w którym dziewczyna prowadzi księgarnię zostaje z tyłu, a Flora i Jack wyjeżdżają do Kornwalii. Mężczyzna ma zbierać materiały do nowej książki, a Flora korzysta z okazji żeby odpocząć. Już pierwszego dnia, zaraz po przebudzeniu księgarka wychodzi do ogrodu i w wysokiej trawie znajduje ciało mężczyzny, od którego przyjaciele wynajmują uroczy domek. Chcąc, nie chcąc Flora i Jack angażują się w kolejną zbrodnię, ale tym razem ktoś na nich poluje i próbuje się pozbyć dociekliwej pary. Morderstwo ma swoje źródło w przeszłości, wiąże się w jakiś sposób z lądowaniem w Normandii, rolą jaką odegrała Kornwalia podczas II wojny światowej i z czarownicami. Ciekawska Flora nie przepuści takiej okazji do rozwiązania tajemnicy, a Jack będzie jej w tym towarzyszył.

Bardzo podoba mi się para bohaterów, Flora - młoda, przebojowa i odważna, a dla kontrastu nieco starszy Jack, który wiele w życiu widział, dużo zwiedził i przeżył, a teraz wychodzi ze swojej strefy komfortu żeby dotrzymać kroku przyjaciółce. Intrygujące jest tutaj również napięcie pomiędzy bohaterami, bo w końcu chyba dojdzie do czegoś więcej. Ubolewam trochę nad faktem, że autorka przeniosła akcję z malowniczego miasteczka, chociaż Kornwalia jest tutaj pięknie opisana. Nowe postaci bardzo dobrze się sprawdzają, tylko fabularnie jest trochę zagmatwanie. To co bardzo mi się podobało przy okazji dwóch pierwszych książek to proste historie idealnie pasujące do małej miejscowości. Tutaj idziemy w trochę inne rejony i intryga jest wielowarstwowa, a to nie pasuje mi do postaci Flory Steele. Styl pisania autorki jest na tyle 'przytulny', że 'Morderstwo o poranku' czyta się bardzo szybko i z przyjemnością. Nawet echa wojny i dostosowywanie się społeczeństwa do nowej rzeczywistości nie zaburzają poczucia sielankowości. Kolejny bardzo udany tom przygód Flory Steele i Jacka Carringtona.

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Flora Steele i Jack Carrington wracają!

Minęło pół roku od momentu kiedy Flora znalazła kolejne ciało i pomogła rozwiązać zagadkę. Tym razem malownicze miasteczko, w którym dziewczyna prowadzi księgarnię zostaje z tyłu, a Flora i J...

Rozwiń

Zwiń

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Czasy kiedy amerykańskie filmy akcji musiały mieć jakaś scenę kręconą w Chinatown juz dawno minęły, a wydaje się jakby to było wczoraj. Bardzo przyjemnie wspominam seanse 'Draki w chińskiej dzielnicy' czy 'Legend Kung- fu'. Książka 'Ucieczka z Chinatown' to próba rozliczenia się właśnie ze stereotypami wobec Azjatów w hollywoodzkich produkcjach gdzie wszystko było jednowymiarowe. Musiał być gość od kung -fu, starszy brat, mistrz sztuk walki czy stary mędrzec. Autor w formie scenariusza serialowego i z pewnym dystansem oraz poczuciem humoru przedstawia rozważania na temat co by było gdyby. Miejsca akcji stworzone przez pisarza są równie stereotypowe co zachowania bohaterów. Chociażby restauracja, w której zaczyna sie akcja nosi nazwę 'Złoty pałac'.

Nie przemawia do mnie zupełnie taka forma przedstawienia problemu. Przede wszystkim zbyt częste wybijanie z rytmu podczas lektury, nagłe zmiany 'nazw' (z braku lepszego określenia) bohaterów i skakanie pomiędzy lokacjami w moim przypadku się nie sprawdziły. Gdyby wyciąć z całej książki elementy scenopisarskie i zostawić samo mięso fabularne to otrzymalibyśmy bardzo prosta historię rasizmu wobec Azjatów. Takich historii człowieka, który zaczyna od niczego i próbuje piąć się w górę po drabinie kariery były wiele. Faktem jest, że większość takich książek dotyczy Afroamerykanów, a temat mniejszości Azjatów nie jest zbyt powszechny. Nie do końca zrozumiałem też chyba finałowe sceny w sądzie i dialog pomiędzy 'starszym bratem', a wysokim sądem.

Czy 'Ucieczka z Chinatown' to faktycznie satyra? Może bardziej przez formę w jakiej jest napisana, ale nie zauważyłem podczas lektury niczego zabawnego czy przesadzonego. Stereotypy, które są punktem wyjścia książki istnieją i istniały, a jak będzie w przyszłości? Pewnie nie wiele się zmieni w tej kwestii, bo każdy lubi czasem obejrzeć film o 'gościu od kung -fu' z Chinatown.

Dla mnie słaba pozycja, która za wiele nie wniosła.

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Czasy kiedy amerykańskie filmy akcji musiały mieć jakaś scenę kręconą w Chinatown juz dawno minęły, a wydaje się jakby to było wczoraj. Bardzo przyjemnie wspominam seanse 'Draki w chińskiej dzielnicy' czy 'Legend Kung- fu'. Książka ...

Rozwiń

Zwiń

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Wracamy do Doliny! Marcin Mortka pisze kolejne książki o Kociołku i jego kompanii w takim tempie, że mam wrażenie czytania ostatniego tomu w zeszłym miesiącu. Ale to dobrze, bo wspomnienia są świeże i każdy kolejny tom jest jak odcinek lubianego serialu. Tym razem autor serwuje nam bezpośrednią kontynuację, która zaczyna się w miejscu, w którym skończył się 'Powrót do Gryfa'. Po odparciu wojsk Fryderyka i powrocie do karczmy Edmund próbuje sobie poukładać wszystkie dotychczasowe zdarzenia. Wysyła listy do trojga władców Doliny, z którymi łącza go dobre stosunki i opisuje swoje odkrycia. Po przygodach z upiorami Sara, żona karczmarza angażuje się bardziej w sprawy drużyny. Bohaterowie podejmują decyzję o wyprawie na terytorium Fryderyka i Złego. Pierwotnie w celu infiltracji, ale bardzo szybko dochodzi do konfrontacji z agentami Złego, żołnierzami Fryderyka i kłobukiem Kuklikiem, który skupował dusze trolli. Po wpadnięciu w pułapkę drużynie z pomocą przychodzą człekokształtne grzyby, które również mają rachunki do wyrównania z kłobukiem. Wszystko wskazuje na to że Złe położyło łapy na zaginionych duszach trolli i zbroi się, planując atak na Dolinę.

Bardzo lubię postaci stworzone przez Mortkę. Specyficzne, różnorodne i zabawne. Cała ta ekipa jest siłą każdej kolejnej książki autora. Podobnie ma się rzecz z Doliną. Fantastycznie stworzona kraina, która w niczym nie ustępuje światom Sapkowskiego czy Tolkiena. Lasy, góry i małe miasteczka położone w dolinach. 'Szary płaszcz' przynosi jednak coś nowego. Postaci, które do tej pory odgrywały drugoplanowe role teraz wychodzą do pierwszego szeregu i nabierają coraz większego znaczenia. Sara i jej córka dostają swoje wątki, które wiążą się z przeszłością kobiety i jej doświadczeniem z polowaniem na upiory. Teściowa Kociołka niespodziewanie znajduje sie w kręgu zainteresowań Złego, a ojciec Vitalis ze starego darmozjada staje się obrońcą Doliny i to z kilkoma mądrościami do wygłoszenia. Podoba mi się to w jakim kierunku zmierza historia drużyny do zadań specjalnych. Autor stworzył świat i postaci, które mają ogromny potencjał na spin -offy, dodatki czy opowiadania i chętnie z tego korzysta, co może wprowadzić trochę zamętu w chronologii, ale całościowo seria to sama przyjemność i czas leci przy tych książkach niepostrzeżenie. Czekam na więcej!

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Wracamy do Doliny! Marcin Mortka pisze kolejne książki o Kociołku i jego kompanii w takim tempie, że mam wrażenie czytania ostatniego tomu w zeszłym miesiącu. Ale to dobrze, bo wspomnienia są świeże i każdy kolejny tom jest jak odci...

Rozwiń

Zwiń

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Po pierwszych 3 książkach o Igorze Brudnym każdą kolejną traktuję jak dodatek, taki spin- off z bohaterami, których lubię. Sam autor chyba w pewnym momencie przyznał, że pierwotnie miała to być trylogia. Niemniej jednak każdy kolejny tom nie odstawał. Dobrze znany styl autora, który jest brutalny i obrazowy już nie szokuje tak jak po pierwszej części, ale jego zmiana byłaby na niekorzyść.

Igor Brudny, nasz polski Jack Reacher czy Cormoran Strike odreagowuje w Bieszczadach. Jego ostatnie dochodzenie wpłynęło na i tak już poturbowanego bohatera dość negatywnie. Kilka miesięcy w górskiej samotni ma pomóc. Otoczenie gór i lasu jest zaburzone jedynie dymem z pieców smolarzy, ludzi którzy wypalają węgiel drzewny. Kiedy 2 studentki znikają, a Igor jest ostatnią osobą, która widziała dziewczyny żywe jego wewnętrzny policjant pomimo braku odznaki dochodzi do głosu i bohater angażuje się. Lokalna policja, poseł mieszkający w miasteczku, wszyscy mają tajemnicę z przeszłości, która w jakiś sposób łączy się z zaginionymi. Bardzo szybko giną kolejne osoby, a lokalni mieszkańcy z góry uznają jednego ze smolarzy za winnego. Igor razem z Julka Zawadzką dokopują się do historii, która łączy się z przeszłością, ukraińskimi żydami i samosądem.

'Smolarz' to zupełnie inna książka od wcześniejszych tomów serii. Zmiana lokalizacji, zupełnie nowe otoczenie i postaci wrzucają dobrze znanego bohatera w nowe środowisko i wymuszają na nim inne reakcje. Ponownie polityka odgrywa dużą rolę w książce, ale nie tak wielką jak wcześniej. To co dzieje się tutaj jest raczej pokłosiem zmian władzy wywołanych przez wcześniejsze dokonania Brudnego. Główna osia fabuły jest tutaj historia, od emigracji Ukraińców przez II wojnę światową. A wszystko daje obraz ludzkiej pogardy i nadużywania władzy. Ponownie jest brutalnie, ale nie aż tak szczegółowo jak we wcześniejszych tomach. Autor zbudował już taką pozycję bohaterowi, że może bez większego problemu tworzyć osobne historie z udziałem Igora. Zabieg podobny do Lee Childa i jego serii. Dobra książka, chociaż nie najlepsza z kanonu. solidny kryminał i solidny Piotrowski pozwalają czytelnikowi uciec w Bieszczady.

Więcej recenzji znajdziesz na www.jakeczyta.blogspot.com

Po pierwszych 3 książkach o Igorze Brudnym każdą kolejną traktuję jak dodatek, taki spin- off z bohaterami, których lubię. Sam autor chyba w pewnym momencie przyznał, że pierwotnie miała to być trylogia. Niemniej jednak każdy kolejn...

Rozwiń

Zwiń